İşler-Güçler ve Boşluklar Üzerine...

İşler güçler…Arkadaşlarla mesajlaşırken veya telefonda konuşurken ya da bir kahve sohbetinde “neler yaptın görüşmeyeli?” sorusunun ilk yanıtı: “İşler güçler işte!” olur. Nedir bu işler ve güçler?

Kimine göre sabah erken saatlerde başlayan koşuşturmalar, kimine göre de akşam tutulan uzun nöbetler…İşi olanların da olmayanların da hep “işleri güçleri” olur da “işin” tanımı herkese göre farklıdır. Sahi nedir bu hayatın merkezindeki “iş”?

Para kazanmaya yarayan uğraş mı? Keyif için yapılan bir etkinlik mi? Ev süpürmek mi? Yemek hazırlamak mı? Sergi gezmek mi? Balıklara yem vermek mi? Kitap yazmak mı? Bir sonraki güne kıyafet seçmek mi? Annemizi aramak mı? Otobüs durağına yürümek mi? Markete uğramak mı? Çocuklara ödevlerini hatırlatmak mı? Bozulan musluğu tamir etmek mi? Yoksa yatıp hayallere dalmak mı? Belki hepsi ya da hiçbiri. Adı ne olursa olsun bunlar ve daha birçoğu hayatımızın bir parçası ve zaman denen o koca boşluğu dolduruyorlar. Bize de hareket edecek alan kalmıyor. Kımıldamakta güçlük çekiyoruz. Kim bilir bu yüzdendir belki de işlerin yanına bir de güçler ekleyip ikileme olarak kullanmamız…

Zamanın içinde biraz daha boşluk kalsa “işler güçler” yerine “işler ve boşluklar” der miyiz bir gün?

İnsan boşlukları sevmez. Hemen doldurmak ister. Aynı insan, sürekli boş kalmak da ister. Asa Lind’in Kumkurdu serisinin bir bölümünde Zackarina ile Kumkurdu, hiçbir şey yapmayarak öylece dururlar. Sonra Kumkurdu, “nihayet işi bitirdik” der. Zackarina da “of, çalışmak da ne yorucuymuş” der. Kumkurdu ekler: “Evet ama artık serbestiz. Zaten işin asıl anlamı da bu; bittikten sonra çok mutlu oluyorsun, dinlenirken istediğini yapabiliyorsun!” Ardından ikisi de -dinlenirken- sahildeki taşları düzenleyip sahili süslemeye koyulurlar.

Hiçbir şey yapmamak çok yorucu olduğu için mi bu kadar çok işimiz gücümüz var? Yoksa dinleniyor muyuz işlerken?

Bir kahve içimi boşlukta siz de düşünür müsünüz? Şu an işliyor muyum yoksa dinleniyor muyum?

Sevgiyle,

Aralık 2024